تقریبا تمام کامپیوترهای رومیزی و لپتاپ از سالها قبل به پردازندههای ۶۴ بیتی مجهز شدهاند. استفاده از این پردازندهها باعث بازدهی بالاتر برای اپلیکیشنها و دسترسی به حافظهی حجیمتر میشود.در واقع در دنیای تلفنهای هوشمند و ابزارهای موبایل مبتنی بر معماری آرم، آنچه در زمینهی استفاده از پردازندهی ۶۴ بیتی اهمیت پیدا میکند بیشتر مربوط به بهینهسازیهای انجام شده در معماری ARMv8 است. اغلب پردازندههایی که در این ابزارها استفاده میشوند مبتنی بر معماری آرم هستند و اگر پردازندهای بخواهد در این پلتفرم از پردازش ۶۴ بیتی بهره ببرد، باید روی معماری پایهی ARMv8 و هستههای همچون Cortex A57 و Cortex A53 طراحی شود. این معماری بهینه سازیهای بسیاری در مصرف انرژی و قدرت پردازشی نسبت به معماری ARMv7 دارد که تاثیر قابل ملاحظهای در عملکرد کلی دستگاه و طول عمر باتری نشان میدهد.
برای اندروید، داستان کمی متفاوت است و این موضوع بیشتر به دلیل استفاده از معماری ARMv8 اهمیت پیدا میکند. این معماری نه تنها پشتیبانی از پردازش ۶۴ بیتی را میسر میکند بلکه بهبودهای بسیاری در زمینهی مصرف بهینهی انرژی و بازدهی بالاتر را به همراه دارد. این موضوع حتی بر روی اپلیکیشنهای ۳۲ بیتی نیز تاثیر گذار خواهد بود.
گوگل در کنفرانس I/O از اندروید L با پشتیبانی از پردازندههای ۶۴ بیتی، رونمایی کرد و این سیستمعامل در قالب اندروید ۵ آبنبات پاستیلی به زودی در دسترس قرار میگیرد. انویدیا نیز از مدتها قبل، SoC جدید خود را با نام Tegra K1 معرفی کرده است که از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی میکند.
پردازندهی تگرا کیوان، تمام معماری ARMv8 را بکار گرفته و هر هستهی Denver آن قادر به پشتیبانی از پردازش ۷ مسیره است. این در حالی است که پردازندههای مشابه از ۳ مسیر پردازشی بهره میبرند.