با 10 قابلیت جدید ویندوز 10 مایکروسافت آشنا شوید!

به 10 ویژگی جدید در ویندوز 10 اشاره خواهیم کرد.

منوی استارت جدید در ویندوز 10:

مایکروسافت بعد از بازخورد منفی از حذف منوی استارت در ویندوز 8، تصمیم به انتشار به‌روزرسانی جدیدی بانام 8.1 کرد که در آن دکمه‌ی استارت به‌جای خود بازگشت. ولی اکنون به نظر می‌رسد در ویندوز 10 منوی استارت شاهد تغییراتی از قبیل باز شدن منو به‌صورت سنتی باقابلیت پین کردن نرم‌افزارهایی مختلف حتی نرم‌افزارهایی که برای نسخه‌ی دسکتاپ طراحی نشده‌اند اشاره کرد.

همه‌چیز در قالب پنجره:

به نظر می‌رسد مایکروسافت در نسخه‌ی آتی ویندوز امکان اجرای نرم‌افزارهایی که با رابط کاربری لمسی سازگار هستند را نیز به محیط دسکتاپ بیاورد. در کنار این ویژگی اضافه شدن یا به‌نوعی بازگشت دکمه‌های بستن و کوچک کردن در گوشه‌ی پنجره‌های نرم‌افزارها می‌توان اشاره کرد.

چندین دستکتاپ یا همان صفحه‌ی کار در ویندوز 10:

امکان دارد صفحه‌ی اصلی کار شما در ویندوز بسیار شلوغ باشد و یا چندین نفر از یک سیستم استفاده نمایید و هر شخص خواهان قرار دادن نرم‌افزارهای دلخواه بر روی دسکتاپ باشد.در ویندوز 10 امکان استفاده از چندین دسکتاپ و قابلیت سوئیچ بین آن‌ها فراهم گردیده است.

جست‌وجوی سریع‌تر:

مایکروسافت قصد دارد  File Explorer ویندوز 10 را به‌نوعی هوشمند سازد تا پوشه‌هایی که شما بیشتر به آن‌ها سر می‌زنید را به خاطر سپرده تا در صورت جستجوی فایلی ، پوشه‌های پربازدید را در رأس جستجو قرار دهد.با این کار احتمال سریع‌تر پیدا شدن فایل نیز افزایش خواهد یافت.

اضافه شدن دکمه‌ی کار:

با کلیک بر روی این دکمه که قرار است به ویندوز 10 بیاید، می‌توان به‌سرعت بین نرم‌افزارها و دسکتاپ‌های متفاوت سوئیچ کرد.

کلید ها و میان‌برهای جدید:

یکی دیگر از ویژگی‌های اضافه‌شده به ویندوز 10 خط فرمان قابل‌برنامه‌ریزی است که فرد می‌تواند با برنامه‌ریزی آن به‌صورت شخصی یک میانبر برای اجرای هر فرمانی استفاده نماید.

File Explorer جدید:

در نسخه‌ی آتی ویندوز شاهد  File Explorer جدید خواهیم بود که بر روی آن دکمه‌ی خانه باقابلیت تعریف هر صفحه‌ای اشاره کرد.همچنین دکمه‌هایی بر روی آن به‌منظور سهولت در اشتراک گزاری فایل‌ها و صفحات بدون نیاز به نرم‌افزار خاصی تعبیه‌شده است.

قالب‌بندی بهتر صفحه:

ویندوز جدید این امکان را می‌دهد که به‌صورت هم‌زمان از 4 نرم‌افزار استفاده کنید و تمام آن‌ها را به‌صورت کامل مشاهده نمایید.در این طرح جدید، صفحه به یک مربع تقسیم می‌شود. ویندوز جدید هم‌چنین نرم‌افزارهایی که به‌طور پنهان در حال فعالیت می‌باشند را به کاربر اطلاع می‌دهد و حتی به‌طور هوشمند پیشنهادهایی باکار در حال انجام کاربر برای استفاده از نرم‌افزارها و پر کردن فضای خالی صفحه ارائه می‌کند.

تطبیق با رابط کاربری:

بهترین امکان معرفی‌شده در ویندوز 10 را می‌توان به اینجا محیطی  که در آن‌هم استفاده از موس و کیبورد وجود دارد و هم صفحه‌ی لمسی. ویندوز جدید به‌طور خودکار در شرایط وصل و استفاده از موس و کیبورد نرم‌افزارها و محیط را برای استفاده از آن‌ها آماده می‌کند و در صورت استفاده از صفحه‌ی لمسی محیط را با این رابط کاربری تطبیق خواهد داد.

یک فروشگاه برای همه:

انتظار می‌رود در نسخه‌ی آتی یک استور یا فروشگاه برای دریافت نرم‌افزارها وجود داشته باشد که هم‌اکنون نیز این کار شروع‌ شده است.با این ویژگی نرم‌افزارهای طراحی‌شده قابلیت اجرا بر روی‌ گوشی و هم سیستم‌های رومیزی را خواهند داشت.

دراین‌بین اطلاعاتی از صفحه‌ی آگاه‌سازی‌ها و دستیار صوتی مایکروسافت قید نشده اما به‌طور یقین این دو ویژگی از قابلیت‌های ویندوز 10 خواهند بود. درهرصورت باید منتظر ماند تا مایکروسافت در آینده نسخه‌ی پیش‌نمایش را منتشر کند زیرا نسخه‌ی پیش‌نمایش بیشترین شباهت را به نسخه‌ی نهایی ویندوز خواهد داشت.

پردازنده‌ی ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی چه تفاوتی می‌کند؟

بیت با ۶۴ بیت چه تفاوتی می‌کند؟ آیا استفاده از پردازش ۶۴ بیتی در تلفن‌های هوشمند اهمیت دارد؟ در این مقاله به تفضیل به معرفی پردازش ۶۴ بیتی می‌پردازیم و تفاوت‌های آن را با پلتفرم‌های ۳۲ بیتی بررسی می‌کنیم.

 

مدت‌ها است که تقریبا تمام پردازنده‌های کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌ها از بستر ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کنند و بسیاری از نرم‌افزارهای مطرح دنیا علاوه بر نسخه‌ی سازگار با پردازش ۳۲ بیتی، نسخه‌ی اختصاصی ۶۴ بیتی نیز دارند. سیستم‌عامل‌های مختلف کامپیوترهای شخصی از ویندوز تا لینوکس و مک به خوبی از هر دو حالت پردازش ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کنند. اما پردازش ۶۴ بیتی چه تفاوتی با ۳۲ بیتی می‌کند و آیا این تفاوت در تلفن‌های هوشمند نیز حائز اهمیت است؟
اپل با معرفی آیفون 5s و پردازنده‌ی ۶۴ بیتی A7 نه تنها کاربران بلکه تولیدکنندگان سیستم-روی-یک-چیپ (SoC) همچون کوالکام را متعجب کرد. وقتی همه‌ی پردازنده‌های موبایل تنها قادر به پردازش ۳۲ بیتی بودند، اپل پردازنده‌ی ۶۴ بیتی A7 را در دل پرچمدار خود جای داد. از آن زمان، موج عظیمی بر پا شد و اظهار نظرهای ضد و نقیضی مطرح شد. برخی پردازنده‌ی ۶۴ بیتی را برای تلفن‌های هوشمند بلااستفاده دانستند و آن را یک حقه‌ی تبلیغاتی بر شمردند و بعضی دیگر به ستایش آن پرداختند. 

پردازنده‌ی ۶۴ بیتی

در حقیقت استفاده از پردازش ۶۴ بیتی در تلفن‌های هوشمند مزایا و معایب خاص خود را دارد. معماری پردازنده‌های ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی فرق می‌کند، اما پردازنده‌های ۶۴ بیتی قادر به اجرای دستورات ۳۲ بیتی نیز هستند. برای اینکه‌ نهایت استفاده را از پردازش ۶۴ بیتی ببرید نه تنها سیستم‌عامل بلکه نرم‌افزارها نیز باید با پشتیبانی از این نوع پردازش تولید شوند. یعنی اگر فقط، پردازنده‌ی دستگاه ۶۴ بیتی باشد، نهایت استفاده را از توان پردازشی دستگاه نخواهید برد و باید سخت‌افزار و نرم‌افزار، هر دو از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کنند.

پردازنده‌ی ۳۲ بیتی حداکثر ۴ گیگابایت اما پردازنده‌ی ۶۴ بیتی ۱۶.۸ میلیون ترابایت رم را پشتیبانی می‌‌کنند

یک پردازنده‌ی ۶۴ بیتی قادر است ۲۶۴ مقدار محاسباتی را ذخیره کرده و در حافظه آدرس دهی کند. برای اینکه درک بهتری در این باره پیدا کنید، این عدد به این معنا است که پردازنده‌ی ۶۴ بیتی قادر است تا بیش از ۴ میلیارد برابر «حافظه‌ی فیزیکی رم» بیشتر را در مقایسه با پردازنده‌های ۳۲ بیتی، آدرس دهی کند. سیستم‌های مبتنی بر پردازنده‌ی ۳۲ بیتی قادر به آدرس دهی حداکثر ۴ گیگابایت (۲ به توان ۳۲) از حافظه‌ی رم هستند، اما پردازنده‌های ۶۴ بیتی از نظر تئوری می‌توانند تا ۱۶.۸ میلیون ترابایت رم (۲ به توان ۶۴) را پشتیبانی کنند! برای اینکه پردازنده‌ی ۶۴ بیتی بتواند درست کار کند سیستم‌عامل دستگاه نیز باید از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کند. مثلا در این آدرس می‌توانید محدودیت میزان حافظه‌ی پشتیبانی شده در هر نسخه از ویندوز را مشاهده کنید.

اولین پردازنده‌ی ۶۴ بیتی دنیا در سال ۱۹۶۱ توسط IBM و در سوپر کامپیوتر 7030 Stretch طراحی و استفاده شد. اما تا دهه‌ی ۲۰۰۰ از این پردازنده‌ها در کامپیوترهای خانگی استفاده نشد. پردازنده‌های ۶۴ بیتی با عرضه‌ی ویندوز اکس‌پی رایج شدند. پس از آن تمام نسخه‌های ویندوز از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کردند. کامپیوترهای که به پردازنده‌ی ۶۴ بیتی مجهز می‌شوند قادرند نسخه‌ی ۳۲ بیتی از سیستم‌عامل‌ها و اپلیکیشن‌ها را اجرا کنند، اما برعکس این موضوع صادق نیست. علاوه بر این برای اینکه از تمام توان پردازنده‌ی ۶۴ بیتی دستگاه خود استفاده کنید، باید نسخه‌ی ۶۴ بیتی سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مورد نظر خود را داشته باشید.

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های بین پردازش ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی در تعداد محاسباتی است که هر کدام در هر ثانیه انجام می‌دهند. در واقع به بیان ساده، در برخی از شرایط پردازنده‌های ۶۴ بیتی سریع‌تر از ۳۲ بیتی‌ها عمل می‌کنند.

تفاوت تنها در پشتیبانی بیشتر از حافظه‌ی رم نیست

احتمالا شما هم این عبارت را شنیده‌اید: «اگر حافظه‌ی رم دستگاه بیشتر از ۴ گیگابایت نباشد، تفاوتی بین پردازنده‌ی ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی نیست» این عبارت همیشه، درست نیست! در این شکی نیست که مهم‌ترین تفاوت بین پردازنده‌های ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی در پشتیبانی از حافظه‌ی رم بالاتر است. اما تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارد:

• مدیریت حافظه‌ در پردازنده‌های ۶۴ بیتی بهتر از ۳۲ بیتی است. پردازنده‌های ۳۲ بیتی قادر نیستند فایل‌های حجیم و بزرگ‌تر از ۴ گیگابایت را به سادگی آدرس دهی کنند و تنها بخشی از فایل را به اصطلاح در حافظه «مپ» می‌کنند.
• نرم‌افزارهای خاص مانند آن‌هایی که به رمزگذاری یا رمزگشایی محتوا می‌پردازند می‌توانند از آدرس دهی بهتر پردازنده‌ی ۶۴ بیتی بهره برده و با سرعت بیشتری امور مورد نظر خود را انجام دهند. مثلا برنامه‌های رندر سه بعدی یا ویرایش ویدیو می‌تواند بازده به مراتب بالاتری را در پردازنده‌های ۶۴ بیتی داشته باشند.
• در برخی از امور پردازنده مجبور است مرتبا مقادیر مورد نظر خود را از حافظه خوانده و رجیستر کند، به همین دلیل شاید انجام یک کار مشخص در پردازنده‌ی ۳۲ بیتی به چند سیکل در CPU نیاز داشته باشد، اما همان تسک در یک پردازنده‌ی ۶۴ بیتی به دلیل دسترسی وسیع‌تر به حافظه در سیکل‌های کمتری انجام شود. در واقع پردازنده‌های ۶۴ بیتی قادر هستند تا آدرس دهی وسیع‌تری را در حافظه داشته باشند و با حجم به مراتب بالاتری از اطلاعات در اپلیکیشن‌ها کار کنند. این موضوع در نرم‌افزارهایی همچون ویرایش ویدیو، محاسبات سنگین ریاضی، دیتابیس‌های بزرگ و مواردی از این دست به خوبی خود را نشان می‌دهد.

آرم و معماری ARMv8

پیش‌تر در مقاله‌ی «آرم چیست و چه تفاوتی با x86 می‌کند» به معرفی معمار‌ی‌های مختلف ARM پرداختیم و از تفاوت‌های آن با x86 گفتیم که در پردازنده‌های اینتل و کامپیوترهای شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اکثر پردازنده‌های بکار رفته در ابزارهای موبایل شامل پردازنده‌های ساخت سامسونگ، کوالکام، مدیاتک، راک‌چیپ و غیره از معماری آرم پشتیبانی می‌کنند. حال اگر این پردازنده‌ها، بخواهند ۶۴ بیتی باشند باید از معماری پایه‌ی ARMv8 پیروی کنند.

پیش از شروع بهتر است که علاوه بر مقاله‌ی «آرم چیست» مطلب دیگری با عنوان «SoC چیست؟ چه تفاوتی با CPU دارد؟» را نیز مطالعه کنید. شرکت ARM خود تولید کننده تراشه نیست و تنها معماری را در قالب گواهی‌های مختلف به فروش می‌رساند. آرم دو نوع گواهی اصلی دارد یکی گواهی معماری پایه مانند ARMv8 AArch64 که از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند و گواهی مهم دیگر، معماری هسته‌ها است که مانند Cortex-a57 بر پایه  ARMv8 پیشنهاد می‌شوند. برخی از شرکت‌ها مانند سامسونگ هر دو گواهی را دریافت می‌کنند و در واقع خود تنها سازنده‌ی تراشه هستند و براساس طرح‌های ارائه شده توسط آرم، هسته‌ها را تولید می کنند. اما برخی دیگر از کمپانی‌ها مانند انویدیا، کوالکام یا اپل، تغییراتی را در طراحی هسته‌ها اعمال می‌کنند و تنها گواهی پایه‌ی آرم را تهیه می‌کنند. به این ترتیب پردازنده‌های ساخت این شرکت‌ها با پردازنده‌های دیگر کمپانی‌ها، تفاوت‌های دارد که به موجب آن، گاهی این پردازنده‌ها، قدرت و بازده‌ی بالاتری را نسبت به پردازنده‌های ساخته شده بر پایه‌ معماری هسته‌های آرم، ارائه می‌کنند. از طرف دیگر اینتل و دیگر شرکت‌های فعال در حوزه‌ی x86، قرار دارند که بطور کامل از روند متفاوتی برای پیاده سازی پردازش ۶۴ بیتی بهره می‌برند. اینتل با وجود فناوری‌های خاص و موثری که طی یکی دو سال اخیر ارائه کرده هنوز سهم چندانی از بازار ابزارهای موبایل ندارد و از این رو در این مقاله کمتر به معماری آن می‌پردازیم. دلیل اینکه بعضی از کمپانی‌ها مثل شرکت‌های نام برده شده نسبت به طراحی اختصاصی برای هسته‌ها اقدام می‌کنند آن است که باور دارند هسته‌های طراحی شده توسط آن‌ها بازده بالاتر و مصرف انرژی کمتری نسبت به الگوهای پیشنهادی آرم دارند.

راستش را بخواهید در حال حاضر پردازنده‌های موبایل، بیشتر از نیاز ما، قوی هستند و به همین دلیل تولیدکنندگان نیمه‌هادی‌ تلاش می‌کنند تا پردازنده‌های خود را از نظر مصرف انرژی، بهینه‌تر کنند تا طول عمر باتری تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها افزایش یابد. به همین دلیل مهاجرت به پردازنده‌های ۶۴ بیتی حائز اهمیت است. انویدیا در باره‌ی پردازنده‌های ۶۴ بیتی و استفاده از آن‌ها در اندورید اینگونه اظهار نظر کرده است:

تقریبا تمام کامپیوترهای رومیزی و لپ‌تاپ از سال‌ها قبل به پردازنده‌های ۶۴ بیتی مجهز شده‌اند. استفاده از این پردازنده‌ها باعث بازده‌ی بالاتر برای اپلیکیشن‌ها و دسترسی به حافظه‌ی حجیم‌تر می‌شود.

برای اندروید، داستان کمی متفاوت است و این موضوع بیشتر به دلیل استفاده از معماری ARMv8 اهمیت پیدا می‌کند. این معماری نه تنها پشتیبانی از پردازش ۶۴ بیتی را میسر می‌کند بلکه بهبودهای بسیاری در زمینه‌ی مصرف بهینه‌ی انرژی و بازده‌ی بالاتر را به همراه دارد. این موضوع حتی بر روی اپلیکیشن‌های ۳۲ بیتی نیز تاثیر گذار خواهد بود.

گوگل در کنفرانس I/O از اندروید L با پشتیبانی از پردازنده‌های ۶۴ بیتی، رونمایی کرد و این سیستم‌عامل در قالب اندروید ۵ آبنبات پاستیلی به زودی در دسترس قرار می‌گیرد. انویدیا نیز از مدت‌ها قبل، SoC جدید خود را با نام Tegra K1 معرفی کرده است که از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند.

پردازنده‌ی تگرا کی‌وان، تمام معماری ARMv8 را بکار گرفته و هر هسته‌ی Denver آن قادر به پشتیبانی از پردازش ۷ مسیره است. این در حالی است که پردازنده‌های مشابه از ۳ مسیر پردازشی بهره می‌برند.

در واقع در دنیای تلفن‌های هوشمند و ابزارهای موبایل مبتنی بر معماری آرم، آنچه در زمینه‌ی استفاده از پردازنده‌ی ۶۴ بیتی اهمیت پیدا می‌کند بیشتر مربوط به بهینه‌سازی‌های انجام شده در معماری ARMv8 است. اغلب پردازنده‌هایی که در این ابزارها استفاده می‌شوند مبتنی بر معماری آرم هستند و اگر پردازنده‌ای بخواهد در این پلتفرم از پردازش ۶۴ بیتی بهره ببرد، باید روی معماری پایه‌ی ARMv8 و هسته‌های همچون Cortex A57 و Cortex A53 طراحی شود. این معماری بهینه‌ سازی‌های بسیاری در مصرف انرژی و قدرت پردازشی نسبت به معماری ARMv7 دارد که تاثیر قابل ملاحظه‌ای در عملکرد کلی دستگاه و طول عمر باتری نشان می‌دهد.

پس ابتدا این موضوع را در نظر داشته باشیم که تفاوت بین پردازنده‌ی ۳۲ بیتی با ۶۴ بیتی تنها در پشتیبانی از حافظه‌ی رم بیشتر نیست. مورد دیگر اینکه پردازنده‌های ۶۴ بیتی مبتنی بر معماری آرم، سریع‌تر و بهینه‌تر از پردازنده‌های ۳۲ بیتی این شرکت هستند. به این ترتیب حتی اگر زمان زیادی طول بکشد تا اپلیکیشن‌های موبایل ۶۴ بیتی شوند، باز هم ارتقاء به پردازنده‌ی ۶۴ بیتی یک مزیت به شمار می‌رود و تاثیر خود را بر روی مصرف بهینه‌ی انرژی و بازده‌ی بالاتر می‌گذارد. انتظار می‌رود سال آینده اکثر ابزارهای موبایلِ تحت اندروید، ۶۴ بیتی شوند و توسعه دهندگان نیز اپلیکیشن‌های خود را ۶۴ بیتی کنند.
منبع : عصر شبکه

چه کسی IP شما را می‌بیند و با آن چه می‌کند؟

آدرس IP شما هویت اینترنتی شما است. در سطح فضای وب شما با این هویت شناسایی میشوید و از همین طریق قابل رد گیری هستید. اما چه کسانی قادر به دیدن آدرس IP شما هستند و اگر آن را بدانند چه اقداماتی را میتوانند صورت دهند؟

وب گردی و گشت و گذار در اینترنت شباهت بسیار زیادی به گشت گذار با یک خودرو است. همانند همه خودرو ها افراد هم یک پلاک دارند که سایرین قادر به دیدن آن بوده و اگر لازم باشد میتوانند اطلاعات بیشتری را از همین مسیر بدست آورند.

در واقع آدرس IP مربوط به یک دستگاه به همین شیوه قابل تفسیر است، البته با یکسری تفاوت ها:

هر زمانی که نرم افزارهایی مانند مرورگرها به وب سایت ها متصل میشوند، در پشت صحنه یک یا چندین اتصال به سرور اتفاق می افتد. این اتصالات داده ها را از سرور ها دانلود میکنند که معمولا هدف از آن نمایش وب سایت در مرورگر است. این داده ها از جمله متن، تصویر، اسکریپت ها و سایر مواردی هستند که به مرورگر میگوید این وب سایت به چه شکل باید نمایش داده شود.

حال پاسخ این سوال که چه کسی آدرس IP ما را در اینترنت میبیند، این است که هر اتصالی این آدرس را برای سروری که به آن متصل میشود فاش میکند و البته شما هم میتوانید آدرس IP سرور را بدانید:

همین مسئله در مورد سایر ارتباطات اینترنتی نیز صحیح است. یک Client برای ایمیل همچون Outlook یا Thunderbird به سرور Mail متصل میشوند و به همین ترتیب هر ارتباط اینترنتی مستلزم شناسایی شدن هویت اینترنتی دو طرف ارتباط است. پس آدرس IP شما در هر ارتباط اینترنتی که هر کدام از دستگاه های شما برقرار میسازند، افشا میشود.

آدرس IP حاوی چه اطلاعاتی از شما است؟

دقیقا همانند پلاک یک خودرو، آدرس IP تنها هویت مالک اتصال را فاش میکند و نه هویت راننده را. به این معنی که اگر از منزل خود اقدام به اتصال به اینترنت کرده اید، این به معنی افشا شدن هویت شخص شما نیست. ممکن است هر شخصی از منزل شما به اینترنت متصل شود!

در واقع آدرس IP اطلاعات عمومی را افشا میکند. برای مثال حاوی اطلاعات ISP شما و منطقه ای که در آن زندگی میکنید، میباشد. البته اطلاعات بسیار جزئی دیگری از همین طریق قابل دریافت است اما به طور معمول IP شما اطلاعات کلی شما را افشا میکند. برای فهمیدن آدرس IP خود میتوانید به سادگی عبارت IP Address را در گوگل جستجو کنید:

در واقع یک فرمول کلی در خصوص اطلاعات قابل افشا از طریق IP وجود دارد: هر شخص دیگری به جز ISP اطلاعات کلی از جمله نام ISP و منطقه برقراری ارتباط را میداند، ISP شما اطلاعات بسیار جزئی تر هویتی شما را نیز از طریق IP در اختیار دارد.
منبع: عصر شبکه